Voor de toppers is het geen probleem om een sponsor te vinden maar voor de tweede helft van het profpeloton valt dat niet altijd mee. Als je contract niet wordt verlengd of de sponsor stopt dan moet je op zoek naar een andere ploeg. Lukt dat niet dan misschien een prive sponsor waarmee je weer een jaar gered bent en dan misschien volgend jaar weer een echte ploeg. Een bekend dilemma onder de top. Je kunt je ook verenigen. Zo kennen we in Frankrijk de gelegenheidsploeg van de UNCP (vakbond van profwielrenners) en Les Amis du Tour die met Boston een gedeelde ploeg had in de Tour van 1980. In Nederland reden in 1988 de Zero Boys. Een project van Frank en Jos Alberts. De Zero stond groot op het shirt en binnen de 0 was ruimte om een sponsornaam te zetten. Dit kon per wedstrijd, maand of week een ander zijn. Creatief gevonden en zo konden 11 profs toch weer een seizoen door. De ploeg deed mee in de Amstel Gold Race (Jos Alberts reed zich goed in de kijker), Luik - Bastenaken - Luik (Laeremans mee in de eerste vlucht), de Milkrace (Neil Stephens wint de 10e etappe) en de criteriums in Nederland en Belgie (met podiumplaatsen voor Appeldoorn, van der Hulst, Whitesel, Rasenberg, Schmidt). Een mooi idee en creatief project maar het bleef bij dat ene seizoen. Marco van der Hulst schoof door naar Caja Rural en later Buckler. Neil Stephens ging naar Once en reed de Tour de France. De rest vond weer een kleine sponsor of verdween uit de profrangen

Velo Retro



Misschien ook interessant: