Schipke begreep vlug dat de zuivere snelheid geen 'métier' voor hem was. Hij schafte zich een zware motor aan, en reeds in 1905 kon hij eervol meetoeren op de piste. Regelmatig vloerde hij de toppers.
Vanaf 1907 wordt hij geklasseerd in de Extra-Classe, met de duurrijders die stralende sterren zijn in het Mekka van de stayerssport, de hoofdstad Berlijn.
Albert Schipke valt op door zijn slanke gestalte.Hij bewijst dat het niet de kracht is die een stayer moet gebruiken, doch wel de soepelheid en de handigheid.
Zijn lichte pedaaltrap verraadt amper de zware inspanning van de renner.